Cerkiew pw. Wniebowstąpienia Pańskiego w Uluczu

Cerkiew położona malowniczo na wzgórzu Dębnik, należy do grupy najstarszych zachowanych przykładów drewnianej architektury cerkiewnej na terenie Polski. Badania dendrochronologiczne materiału budulcowego wykazały, że została postawiona (albo przebudowana) w 1659 roku. Cerkiew zbudowana jest z drewna jodłowego na podmurowaniu z kamienia łamanego, jest orientowana, ma konstrukcję zrębową i w całości poszyta jest gontem. W układzie architektoniczno-przestrzennym składa się z trzech części: przedsionka, nawy z wejściem bocznym po południowej stronie oraz zamkniętego trójbocznie prezbiterium. Ze względów bezpieczeństwa i zapewnienia należytej ochrony i opieki konserwatorskiej, przejęte wraz z cerkwią przez Muzeum zachowane wybiórczo wyposażenie ruchome zostało przeniesione do muzealnej placówki, przy czym ikonostas eksponowany jest na stałej ekspozycji malarstwa ikonowego w sanockim skansenie. W cerkwi aktualnie zamontowano kopie przegrody ikonostasowej, w której umieszczono fotokopie ikon.
Udostępnienie do zwiedzania wnętrza cerkwi jest możliwe, po wcześniejszym telefonicznym ustaleniu z opiekunem obiektu, pracownikiem Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, posiadającym klucze do zabytku.

Autorzy fotografii: Grzegorz Cipora, Tomasz Dębiec, Przemysław Woźny, Sławomir Żuk